Πριν από 25 χρόνια ίσως πολύ από εμάς να μην άκουγαν τότε blues, ίσως να μην μας ενδιέφερε καθόλου, όμως κάποια παιδιά, το αγάπησαν και από τότε το τιμούν παίζοντας το αδιάκοπα, φέρνοντας το κοντά, σε ανθρώπους που αγνοούσαν την ύπαρξη του, κάνοντας συνεργασίες με απλούς φίλους, αλλά και με μεγάλους καλλιτέχνες από τα μέρη όπου γεννήθηκε, κάνοντας το γνωστό έξω από τα σύνορα μας, ότι η Ελλάδα έχει τα blues.
LOUISIANA RED, BIG TIME SARAH, LURRIE BELL, ANGELA BROWN, U.P. WILSON, GUITAR SHORTY, EDDIE C. CAMPBELL, LEFTY DIZZ, BYTHER SMITH, LOVIE LEE, NELLIE “TIGER» TRAVIS, JEAN CAROLL, MAXINΕ HOWARD, JAN HARRINGTON, BLIND MISSISIPI MORRIS, SWEET BETTY, JIMMY MORELLO, JUKE. JOHN MAYAL BLUESBREAKERS, JOHN HAΜMOND, NICK GRAVENITES / JOHN CIPPOLINA BAND, BIG TOWN PLAYBOYS, FERNEST ARCENAUX & THE THUNDERS.
Το 1984 λοιπόν ο
Δημήτρης Ιωάννου (μπάσο, φωνή) μαζί με
τον φίλο του Στέλιο Ζαφειρίου Το 1987 δημιούργησαν μια μπάντα που μέχρι σήμερα θεωρείται η σημαντικότερη της blues εκφράσης στην Ελλάδα, σε μια χώρα που ελάχιστοι γνώριζαν τότε το τι ακριβώς έπαιζαν. Ονόμασαν την μπάντα τους BLUES CARGO.
Το 1993 κυκλοφορούν την πρώτη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο «First Delivery», που αποτελείται μόνο από συνθέσεις του γκρουπ, και συγκεντρώνουν άριστες εντυπώσεις και κριτικές.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε
η νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Delayed Delivery».
Στις 23 Μαρτίου όλη η ιστορία των BLUES CARGO, μέσα από τα παλαιότερα έως και τα νεότερα μέλη τους ,συναντήθηκαν στην σκηνή του LAZY που αμέτρητες φορές έχει φιλοξενήσει το blues, για μια γενέθλια γιορτή του συγκροτήματος .
Ιδρυτικά μέλη:
Δημήτρης Ιωάννου (μπάσο, φωνή)
Στέλιος Ζαφειρίου( amazing guitar).
Στέλιος Γαβριηλίδης
(drums) 1987 -2002 και ως το
τέλος 2007 με πολλά on off στις εμφανίσεις των BLUES CARGO.
Στέλιος Ζούζουλας
1987 - 1994 και παρόν στην δημιουργία
του «First Delivery».
Γιώργος Βουρβαχάκης
(guitar) 1994-1995 και ξανά το 1997-2001.
Νίκος Σκιαδόπουλος,
μια από τις σημαντικότερες φυσαρμόνικες που έχουν ακουστεί στην χώρα μας 1997-2002.
Ορέστης Βαβίτσας (πλήκτρα)
2000-2004 με πολλά on off λόγο σπουδών
και εργασίας στο εξωτερικό, ένας εξαιρετικός μουσικός.
Γιώργος Λαγογιάννης, 2004-έως σήμερα τα (πλήκτρα) των BLUES CARGO.
Μπάμπης Τσιλιβίγκος
(sax) από το 1993, από το first
delivery, 2003- 2007 και απο το 2010 μέχρι σήμερα.
Τόλης Γούλας (drums)
2012- σήμερα το νεότερο μέλος των BLUES CARGO.
Γιάννης Χριστόπουλος
2007-2009 (drums).
Πέτρος Δακτυλίδης (drums) 2002-2007 & 2009-2012.
Μαζί τους σε αυτή τη σκηνή στις 23 Μαρτίου έδωσαν την
υποστήριξη τους και φίλοι από μπάντες
της ελληνικής blues σκηνής που ήρθαν να
τιμήσουν αυτή την βραδιά.
Γιώργος Χατζόπουλος, από τους GEORGE AND THE DUKES ένας από
τους καλύτερους guitarists στην Ελλάδα.
Γιάννης Παχίδης, από τους DADDY’S WORK BLUES BAND μια πολύ
καλή φυσαρμόνικα.
Νώντας Βολώκας,
Τελικά μου φαίνεται δύσκολο
σε ένα μόνο post να γράψω για την ιστορία των BLUES CARGO και το τι
έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια, καλύτερα λοιπόν να πω κάτι για την βραδιά. Υπήρξαν
όμορφα και άσχημα πράγματα, τα όμορφα
και ίσως τα πιο σημαντικά για εμένα ηταν τη στιγμή που στην σκηνή ανέβηκε ο
Γιώργος Βουρβαχάκης , παλαιότερο μέλος
των BLUES CARGO και έπαιξαν μαζί
με τον Στέλιο Ζαφειρίου το Long Distance, ήταν κάτι εκπληκτικό , δείτε το video πιο κάτω και θα
καταλάβετε τι εννοώ.
Άλλη μια στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, ήταν όταν ανέβηκε ένας καλός φίλος της μπάντας και γνωστός μουσικός της blues στην Ελλάδα, ο Γιώργος Χατζόπουλος , ιδρυτής των GEORGE AND THE DUKES και μαζί με τον Γιάννη Παχίδη (μια από της πολύ καλές φυσαρμόνικες στην χώρα μας και μέλος των DADDY’S WORK BLUES BAND) έπαιξαν το As the Years Go Passing By και ήταν έγκαυμα τρίτου βαθμού, πιο κάτω δείτε το video.
Το LAZY άψογο όπως πάντα, άριστα σε όλα και κυρίως για τον ήχο του.
Το μόνο άσχημο στην βραδιά και είναι κάτι που έχω επισημάνει
πολλές φορές, είναι η ανταπόκριση του
κόσμου .
Κάθε μέρα διαβάζω στο διαδίκτυο, η blues ελληνική
κοινότητα, blues το ένα, blues το άλλο
και εκατοντάδες άλλες σελίδες ,που αφορά το blues, φαντάζομαι πρέπει να το
αγαπούν πολύ, αλλιώς δεν θα ξόδευαν τον πολύτιμο χρόνο τους να τις συντηρούν .
Αυτό που δεν καταλαβαίνω.. πως είναι δυνατόν να το αγαπούν χωρίς να είναι παρόντες σε τέτοια event, μάλλον και συγγνώμη για την έκφραση, δουλευόμαστε αναμεταξύ μας, τι άλλο να υποθέσω .
Ξέρετε πολλοί φίλοι μου, διατείνονται έντονα για την
οικονομική κρίση, ενώ τα σκυλάδικα, οι καφετέριες, τα ορθάδικα και δεν ξέρω τι
άλλο, είναι γεμάτα. Από την άλλη, είδα ανθρώπους βιοπαλαιστές που αληθινά
αγαπούν το blues και που αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα και ήταν
εκεί.
Τελικά μου φαίνεται ότι το βρήκα, όλα έρχονται και κλειδώνουν σε μια παλιά παροιμία που λέει…. πες μου που είναι ο θησαυρός σου να σου πω που είναι η καρδιά σου .
Αν όλα τα banner από
μια αφίσα , στην οποία από καλή διάθεση τοποθετούν οι μπάντες ερχόντουσαν, δεν
θα είχαμε που να κάτσουμε, αν τα μισά like που είδα στο post του event ήταν
εκεί, θα στεκόμασταν μέχρι και στο
πεζοδρόμιο .
Αλλά, σκοπός της ανάρτησης δεν είναι να γκρινιάξω, είναι για να πω και εγώ ένα ευχαριστώ με τον τρόπο μου, για τις μουσικές και την φιλοξενία τους και για να ευχηθώ , αυτό να γίνεται κάθε χρόνο και για κάθε μπάντα που έχει το θάρρος στην χώρα του σκυλάδικου και του παρωχημένου λαϊκού ήχου, να έχουν τα blues….
PHOTO BY
Vassilios Zacharitsevhttps://www.facebook.com/eyesunclouded