Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΥΖ ΜΕΡΟΣ Α' BLUESWAY.GR

 ΠΡΟΛΟΓΟΣ-

Όσο και αν φαίνεται περίεργο σε πολλούς, με τον όρο "blues" δεν ονομάζουμε τη μουσική εκείνη που βάζουμε

όταν θέλουμε να χορέψουμε αγκαλιά με τη συμμαθήτρια μας!

Αντιθέτως, ο όρος "blues" περιγράφει μια άκρως μελαγχολική κατάσταση, ολίγον τι σκεπτόμενη μάλιστα, που

ουδεμία σχέση με αγκαλιές και φιλία αλλά αντιθέτως ασχολείται σχεδόν μονότονα με τον χωρισμό (κλασική π.χ. blues

θεματολογία αποτελεί ο στίχος "I'm going to Leave baby, ain't going to say goodbye") ...καταλάβατε τώρα;

Επιπροσθέτως να τονίσουμε ότι εν αντιθέσει με το σύνολο σχεδόν των μουσικών ειδών, η blues μουσική αποτελεί

καθαρόαιμη αμερικάνικη μουσική... αυτό ξέρουμε, αυτό εμπιστευόμαστε άλλωστε!

Τυπικά η blues μουσική ξεκίνησε από το 1860 όταν οι έγχρωμοι σκλάβοι των λευκών Αμερικάνων στο Mississippi

έστηναν αυτοσχέδια στιχάκια με υποτυπώδη μελωδία για να εκτονώσουν τον πόνο της σκλαβιάς αλλά και για να

απευθυνθούν στον Θεό προς συγχώρεση αμαρτιών. Η μελωδία αυτή στηριζόταν εξολοκλήρου στη ρυθμική πειθαρχία όσων

την σιγοψιθύριζαν, εξου και η μετέπειτα ολοκληρωμένη μορφή των blues περιέχει ως βασικό χαρακτηριστικό τη πειθαρχεία

μουσικών. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που τόση ώρα μιλάμε για τη μουσική των

έγχρωμων σκλάβων, ο πρώτος που ηχογράφησε blues μουσική ήταν ο Hart Ward, το 1912, ένας λευκός δηλαδή - το

κομμάτι έφερε τον τίτλο "Dallas Blues" και ήταν στο σύνολο του instumental. Το πρώτο όμως original blues κομμάτι με

φωνητικά μέρη και με τα όλα του, ηχογραφήθηκε το 1920 από την Mamie Smith και έφερε τον τίτλο "Crazy Blues".

Ο έντονα κιθαριστικός ήχος μπήκε στην blues μουσική στα μέσα της δεκαετίας των 30ς ενώ σε κάποιες πόλεις όπως το Chicago και το

Detroit ο blues ήχος είχε κυριεύσει σχεδόν τα πάντα.. τα αστέρια εκείνης της εποχής δεν ήταν άλλοι από τους Muddy Waters,

John Lee Hooker και Howlin ' Wolf, κορυφαίοι blues μουσικοί όλοι τους...

Τα blues ήταν πλέον δυνατό στα έγχρωμα ακροατήρια αλλά όπως  ήταν λογικό έπρεπε να βρεθούν κάποια λευκά συγκροτήματα να το

αγκαλιάσουν ώστε να το βγάλουν σε περισσότερο mainstreamπεριβάλλον.

Κάτι τέτοιο όντως συνέβη και έτσι groups όπως οι Rolling Stones, οι Cream και οι Fleetwood Mac έφεραν το blues

σε λευκά ακροατήρια ενώ κιθαρίστες όπως ο Eric Clapton, ο Jimi Hendrix και ο Eddie Van Helen χρησιμοποίησαν τα blues ως πηγή

έμπνευσης για τη δική τους μουσική πραγματικότητα.

Μέχρι και ο Carlos Santana πειραματίστηκε ως ένα σημείο με τη blues μουσική ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει σίγουρα η από κοινού συνεργασία U2 και ΒΒ King στο

blues rock classic "When Love Comes To Town" .

Σημαντική βέβαια υπήρξε η συνεισφορά των blues και στην r'n'b μουσική, με κλασικότερα εδώ παραδείγματα αυτά των Neville

Brothers και Ray Charles, όπως και στην pop εν γένει μουσική - ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τους ZZ Top;

Ως είθισται σε κάθε ένα ξεχωριστά μουσικά είδος, έτσι και με το blues υπάρχουν ουκ ολίγες υποκατηγορίες, μερικές μάλιστα εκ

των οποίων θα μπορούσαν σε ένα παράλληλο σύμπαν να αυτονομηθούν... Έχουμε π.χ. το Chicago Blues με κυριότερους

εκπρόσωπους τους Luther Allison, Buddy Guy, Howlin' Wolf, Elmore James, Otis Rush, Muddy Waters και Sonny Boy

Williamson ενώ υποκατηγορίες αυτού είναι το acoustic Chicago blues, το electric Chicago blues αλλά και το modern Chicago

blues... καταλαβαίνετε τώρα για τι παράνοια μιλάμε όσον αφορά τις υποκατηγορίες τουλάχιστον! Αν πάντως πρέπει να σταθούμε λίγο

παραπάνω σε μία από αυτές τις υποκατηγορίες, αυτή είναι σίγουρα το αρκετά δυνατό British blues που έχει ως σούπερ star τους

Animals, Rory Gallagher, John Mayall, Them, The Rolling Stones, The Yarbirds και φυσικά τον Eric Clapton. Όπως είναι

εύκολα κατανοητό, όλα τα ονόματα που απαρτίζουν το British blues στέκονται στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη έξω από τον

φυσικό τους blues χώρο και αποτελούν καλλιτέχνες pop εμβέλειας!

Γενικά μιλώντας, το blues χαίρει απεριόριστης εκτίμησης από τους μουσικούς δημοσιογράφους μιας και αποτέλεσε τη φωνή μιας 

ολόκληρης γενιάς μουσικών οι οποίοι έζησαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες φυλετικών διακρίσεων αλλά και επέζησαν από τον πρώτο

παγκόσμιο πόλεμο. Όπως όμως και η jazz, το μουσικό δηλαδή είδος πουαναπτύχθηκε παράλληλα με τα blues, η εμπορική του αποδοχή

παραμένει μηδαμινή- αν κάπου βέβαια το blues δίνει ρέστα αυτό είναι στο πόσο έχει αλλά και συνεχίζει να επηρεάζει τη μουσική σήμερα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΥΖ

To μουσικό είδος που πήρε το όνομα μπλουζ (=μελαγχολία) ξεκίνησε ως περιθωριακή μουσική κουλτούρα και τελικά καθιερώθηκε

στη διεθνή μουσική σκηνή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η λυρική έκφραση των πόθων και των βιωμάτων των καταπιεσμένων νέγρων στις όχθες

του Δέλτα του Μισσισιππή και στις φυτείες βαμβακιού και αμερικάνικου νότου.

Oι έντονες ανισότητες των ευκαιριών (κοινωνικών - οικονομικών - πολιτισμικών) μεταξύ λευκών και νέγρων ωθούν τους δεύτερους

σε μια σχεδόν αφόρητη φυσική - ψυχολογική καταπίεση.

Η καταπίεση αυτή οδήγησε αναπόδραστα στην αυτοέκφραση και στην ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης νέγρικης κουλτούρας, η οποία

αντιτιθέμενη στην πολιτισμική κυριαρχία των λευκών, θ' αποτελούσε έκφραση της διαφορετικότητας των νέγρων και ένα

είδος προσωρινής λύτρωσης απέναντι στην επίσημη ρατσιστική ιδεολογία του νότου.

Oι ρίζες

Αναφορικά με το χρονικό προσδιορισμό εμφάνισης του μπλουζ, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία γέννησης. Τα πρώτα

δείγματα του μπλουζ εμφανίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Πολλά στοιχεία του μπλουζ κληροδοτήθηκαν

από τη μουσική των αφρικανικών λαών (αντιχρονισμοί, αργόσυρτος ρυθμός, αυτοσχεδιασμοί κ.α.), ενώ κυρίαρχη είναι η επιρροή από

τα σπιρίτσουαλς (νέγρικο τραγούδι θρησκευτικής έμπνευσης, πουσυνοδεύεται από τη ρυθμική συμμετοχή του κορμιού και τα 4

χτυπηματα των χεριών). Σοβαρή επίσης υπήρξε η επίδραση των λεγομένων WORK SONGS (τραγουδιών εμπνευσμένa από τη

δουλειά στις φυτείες) καθώς επίσης και των MINISTREL SONGS (τραγούδια περιπλανώμενων νέγρικων θιάσων). Τελικά το

μπλουζ αποτέλεσε το αμάλγαμα των παραπάνω επιρροών, τις οποίες αφομοίωσε δημιουργικά μετασχηματίζοντας τες σε μια νέα

ποιότητα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ