SON HOUSE THE LEGEND

Posted by bluesway.gr May 30, 2012 at 4:03pm

Πολύ συχνά προφέρουμε  την λέξει βασιλιάς, όταν αναφερόμαστε σε αστέρες της  μουσικής και κάποιες  φορές

δικαίως, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η λέξεις δεν αρκούν, ή τέλος πάντων είναι δύσκολο να τις συναρτήσεις για να

φτιάξεις μια εικόνα ενός αληθινού θρύλου.

Έτσι λοιπόν, ξεκινώ αυτή την ανάρτηση με λέξεις που προτιμώ εσείς να διαλέξετε, ποια αρμόζει καλύτερα στο θρυλικό   Son

House … βασιλιάς, πατέρας, δάσκαλος;

Γεννημένος το 1902 στο Ρίβερτον του Μισισιπή όπου αργότερα  μετά το χωρισμό των γονέων του, εγκαταστάθηκε μαζί με τη

μητέρα του στην πόλη Ταλούλα της Λουιζιάνα.

Από την παιδική του ηλικία και κάτω από την επίδραση της θρησκευόμενης μητέρας του, συμμετείχε σε εκκλησιαστικές χορωδίες

Βαπτιστών στη Λουιζιάνα και στο Μισισιπή και σε ηλικία δεκαπέντε ετών ξεκίνησε να κηρύττει ως πάστορας. Στην ηλικία των

είκοσι περίπου ετών, και ενώ είχε προηγηθεί ο θάνατος της μητέρας του, ο House μετακόμισε στο Σαίντ Λούις όπου εργάστηκε

σε εργοστάσιο χάλυβα.

Σε αυτή την περίοδο της ζωής του ο House επέστρεψε στο Μισισιπή όπου ήρθε σε επαφή με τη μουσική του Γουίλι Γουίλσον*

και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως μπλουζ μουσικός.

Η απόφασή του να ασχοληθεί με τη μουσική ήρθε πιθανότατα σε σύγκρουση με τον πρότερο βίο του, (αναφέρομαι στην

θρησκευτική του αφοσίωση) και ξεκίνησε μια όπως συνήθως λένε οι θρησκευόμενοι, άσωτη ζωή, με ποτά ,γυναίκες ,ξενύχτια,

συνοδεύοντας παράλληλα τους περισσότερους περιπλανώμενους μπλουζ μουσικούς της εποχής.

Έτσι λοιπόν, από εκεί που κήρυττε τον λόγο του θεού, έγινε ο σημαντικότερος εκπρόσωπος και εκφραστής της blues μουσικής

του δέλτα.

Ένας καλλιτέχνης που επηρέασε πολλές γενιές καλλιτεχνών και δάσκαλος φυσικά για τους σημαντικότερους μουσικούς  που

πέρασαν στην ιστορία, όπως ο Robert Johnson και ο  Muddy Waters.

Είναι μια σπάνια περίπτωση, μια και ο Son House έζησε όλη την ιστορία της Pre-war blues εποχής, μέχρι και της σύγχρονης.

Είδε με τα μάτια του την αναβίωση της, μετέφερε από πρώτο χέρι, τα πρώτα τραγούδια και της ιστορίες μαζί με το το original

style των πρωτοπόρων της blues.

Ήταν ένας άνθρωπος τετραπέρατος, γεμάτος αναμνήσεις και ιστορίες που χάζευες να τον ακούς με τις ώρες.

Μας μίλησε για το πώς συμβούλευε τον Robert Johnson, τι και πως έμαθε από τον τιτανοτεράστιο Charlie Patton  με τον οποίο συνεργάστηκε αρκετές φορές μια και τον

ακλουθούσε σε οτιδήποτε έκανε .

Αλλά η ιστορία του Son House περά από τα βασικά, εννοώ το που γεννήθηκε και με ποιους έπαιζε μουσική, είχε και της ενδιάμεσες, δύσκολες στάσεις της διαδρομής του.

Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα είναι η παρακάτω ιστορία.

Ένα βράδυ, το 1928, καθώς έπαιζε την μουσική του σε κάποιο bar, ένας θαμώνας σε κατάσταση μέθης άρχισε να πυροβολεί στον αέρα, για κάποιο ατυχές λόγο μια από τις

σφαίρες καρφώθηκε στο πόδι του House.

 Σε κατάσταση πανικού ο House, μη καταλαβαίνοντας ότι το γεγονός ήταν απλά ατυχές … ανταπέδωσε τον πυροβολισμό, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τον συγκεκριμένο

άνθρωπο, ως αποτέλεσμα ο House κατέληξε με δεκαπενταετή κάθειρξη στις φυλακές Parchman farm.

 Έπειτα από εφέσεις και επανεξέταση της υπόθεσης, ο House αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από 2 χρόνια, με προϋπόθεση να μην ξαναεμφανιστεί στην περιοχή που έγινε ο φόνος.

Αυτό τον οδήγησε σε μια φάση περιπλάνησης χωρίς να κάνει κάτι σημαντικό σε σχέση με την μουσική, μέχρι που συνάντησε τον καλύτερο πλέον φίλο του, τον Charlie Patton

δίνοντας στον εαυτό του μια δεύτερη ευκαιρία και  κλείνοντας συμβόλαιο με την paramount το 1930, ηχογραφώντας και έχοντας σαν συνεργάτη τον Willie Brown.

 Ανάμεσα στα τραγούδια που ηχογράφησε ήταν και το καταπληκτικό preachin the blues.

Ο Son House, o Charlie Patton και ο Willie Brown, έγιναν μια αχώριστη μουσική παρέα θα τολμούσα να πω το σημαντικότερο τρίο στην ιστορία της blues μουσικής .

Αλλά ούτε και αυτό κράτησε πολύ, γιατί ο σημαντικότερος αυτής της συνεργασίας ο Charlie Patton έφυγε το 1934 από την ζωή.

Εκείνη την εποχή ξέρετε, το να παίζεις blues σε εκείνα τα μέρη, είναι σαν να ανήκεις σε μια οικογένεια, που ο ένας παρείχε στήριξη στον άλλο, υπήρχε σεβασμός και εκτίμηση .

Έτσι ο House έπειτα από τον χαμό του φίλου του Charlie, επέστρεψε πίσω στο δέλτα, εκεί που πριν χρόνια ένας πιτσιρίκος  έτρεχε σε κάθε βραδιά που ο House μάζευε φίλους

για να τζαμάρουν μαζί.

 Μάλιστα ο πιτσιρικάς αυτός πήγαινε και ρίζωνε στα πόδια του φυσώντας με μανία την φυσαρμόνικα του που υπεραγαπούσε και έπαιζε καλά,  παρότι ζήλευε τους κιθαρίστες σε

βαθμό που στα διαλείμματα έπαιρνε την κιθάρα του  House και έκανε απίστευτο σαματά, κάνοντας τον House να γελά και να τον παρακαλά να σταματήσει.

Αυτή την φορά όμως που o House  επέστρεψε στο delta, πέρασε αθόρυβα στο περιθώριο, με σκοπό να ετοιμάσει ή καλύτερα να πλάσει  και να διαδώσει τον θρύλο του

κορυφαίου μουσικού της blues, όλων των εποχών, τον Robert Johnson, του ανθρώπου που πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, για την blues.

  Εκείνου του πιτσιρίκου που ρίζωνε στα πόδια του και στα διαλείμματα άρπαζε την κιθάρα του κάνοντας απίστευτο σαματά και όλους να γελούν με το πείσμα του να παίξει

κιθάρα.

Βλέπετε τότε, ο κάθε ένας διακρίνονταν για κάτι, ο Son House, διακρίνονταν για το νεύρο, το πάθος του και την απίστευτη ένταση που είχε όταν τραγουδούσε και έπαιζε την

κιθάρα του, κάθε κύτταρο του, συμμετείχε δημιουργώντας σχολή που υιοθέτησαν αργότερα  οι μεγαλύτεροι στην blues, αλλά και στην rock σκηνή.

 Παράλληλα δημιούργησε μια τεχνική, την οποία αποκόμισε από την gospel τότε που ήταν νεαρός και υπηρετούσε  σαν διάκονος στην τοπική εκκλησία.

 Αυτή η τεχνική ονομάστηκε a capella.. θυμάστε το τραγούδι, John the Revelator;

Το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε το 1941 και πέρασε στην ιστορία, μέχρι τις μέρες μας ,το ξέρουν όλοι όσοι ακούνε blues.

Έπειτα από όλα αυτά, ο Son House αποσύρθηκε οριστικά. Πέρασαν 20 ολάκαιρα χρόνια, πολλοί τον είχαν για νεκρό,αυτός όμως ήταν μίλια μακριά, στην Νέα Υόρκη,

δουλεύοντας σαν αχθοφόρος.

Εκεί στην Νέα Υόρκη, εντελώς τυχαία, τον είδε ένας άλλος μεγάλος καλλιτέχνης της blues ο Buka White, ο όποιος δεν πίστευε στα μάτια του, σημαίνοντας συναγερμό.

 Ήταν το 1964,όταν ο White,  έγινε η αιτία ο Son House, να εμφανιστή στο blues and folk festival του Νιούπορτ και όχι μόνο αυτό αλλά να ξεκινήσει για τρίτη φορά στην ζωή

του μια νέα καριέρα.

 Στο πλευρό του στάθηκε, ο Al Wilson των Canned Heat, που τον προετοίμασε, μια και είχε να παίξει για πολλά χρόνια.

Ο Son House έγινε είδωλο σε ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας εκ νέου ηχογραφήσεις, το death letter εξακολουθεί να ακούγετε και να επηρεάζει νέους καλλιτέχνες, όπως τον

Jack White και άλλους .

Το αστέρι του Son έσβησε στις 19 Οκτωβρίου του 1988,ενώ είχε τιμηθεί εν ζωή  με την είσοδό του στο Blues Hall of Fame, ταυτόχρονα με την εγκαινίαση του θεσμού το 1980.

Στην αρχή της αναρτήσεως σας έβαλα ένα δίλημμα, να διαλέξετε τη απ’ολα ήταν ο Son House, βασιλιάς, πατέρας ,δάσκαλος της blues; Αλλά αν θέλετε, ας  βγάλουμε τα

διλλήματα, νομίζω… ότι τα έχει κερδίσει όλα και τα τρία…

(I'm gonna preach these blues and I'm gonna choose my seat and sit down.)

                                                                                    "Preachin' Blues"   Son House

*Γουίλι Γουίλσον.

Ένας σημαντικός κατά τις αναφορές καλλιτέχνης της blues, που επηρέασε τον house να

αναπτύξει το slide παίξιμο στην κιθάρα του,  με την χρήση ενός γυάλινου λαιμού από μπουκάλι.

Για τον Γουίλι Γουίλσον δεν υπάρχουν πολλές αναφορές, ούτε έχουν ηχογραφηθεί κάποια τραγούδια του, το μόνο που γνωρίζω είναι μια μεγάλη επιτυχία του που άρεσε στον

House, το τραγούδι sadly dog.

ΜΠΑΓΙΑΣΤΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ